Για τον Κώστα Καζάκο…..
….πολλά γράφτηκαν, ειπώθηκαν και άλλα τόσα θα γραφτούν και θα ειπωθούν….
Ο Σύλλογός μας αποχαιρετά τον θεατράνθρωπο, τον αγωνιστή, τον πολιτικό, με λόγια του ίδιου για την τέχνη ως αγώνα για ανάταση και πρόοδο και της κοινωνικής αποστολή της να εξανθρωπίζει τον άνθρωπο, …
«… το θέατρο είχε πάντα, από τους αρχαίους που το φτιάξανε, πολλές πλευρές. Βασική του πλευρά ήταν το σχολείο. Δίδασκε. Μόνο που διδάσκει ψυχαγωγώντας. Όχι σαν τον δάσκαλο που κουνάει το δάχτυλο. Πρέπει να βοηθήσει τον άνθρωπο να κατανοεί την πραγματικότητα που βιώνει για να καθορίζει και τη στάση του μέσα σ’ αυτήν, που είναι πολύ σοβαρό ζήτημα. Είναι η πεμπτουσία του.»
«το θέατρο παρέχει παιδεία και είναι η πιο λαϊκή, επίκαιρη, άμεσα κατανοητή και ζωντανή τέχνη… σίγουρα δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, μπορεί όμως να αλλάζει τους ανθρώπους»
«Ο άνθρωπος παλεύει να φτιάξει ζωή ανθρώπινη έτσι που ν’αξίζει τον κόπο να πεθάνει για χάρη της»
